تا شما یه نظر بدین خودم شونصد و پنجاه تا کار واقعی پیدا می کنم. تو نظر دادن خساست به خرج ندین، خوب نیست. به نظرتون چیکار کنیم حسابی بگیره؟ چیکار کنیم کولاک کنه سنگ بارون واگَری؟ الان که مغازۀ کنار اون مسجد، وودی مرکز اصلی تجارت بین المللی میوه، و جلوتر از اون به سمت نانوایی ها یه میوه فروشی دیگه هم هست و همون دو قدم جلوترش روبروی کافه هم که یه میوه فروشی دیگه داریم. سر خیابون هم که خدا بده برکت. تا جایی که چشم کار می کنه میوه فروشیه. و از اون جایی که کنار اون یکی مسجد هم یه میوه فروشی دوره ای دایر فرمودن دلستر خان، به نظر می رسه گویا خوب نون توش هست. نیسان های آبی هم که کنار خیابون اصن نمیان میوه بیارن برامون، دریغ از یَتا. چطوره ما هم بریم یه میوه فروشی بزنیم. والا با این کمبود و نبود میوه تو شهرمون، مردم محروم دارن می میرن از کمبود ویتامین. بیمارستانها پر شده از بیمارانی که از کمبود ویتامین رنج می برن واقعاً. اصن میوه و میوه فروش نداریم که تو این شهرمون. ملت دارن میرن از شهرستان های مجاور میوه می خرن. ملت دارن اینترنتی سفارش میوه میدن از دیجی کالا. به نظرم راه اندازی یه میوه فروشی خوب بگیره ها. هم ملت ویتامین بدنشون تامین میشه، هم ما پروتئین جیبمون، هم کربوهیدرات مورد نیاز این اقتصاد سکته ای. نظر موافقتون در این باره چیه؟ ما میوه فروشی می زنیم، بعدش شما هم به تقلید از ما دم در خونه تون هم که شده چند تا صندوق میوه بنستی و بپیوندین به خیل عظیم و انبوه میوه فروشان مستقل شهر. این روزا همه دارن میوه می فروشن، شما چطور؟ میوه های استوایی زیاد شده، میوه می بینی می مونی که خدا، این توپ هندباله یا واترپمپ مینی بوس. باید دستورالعمل نحوه خوردنش رو از اینترنت پیدا کنی. چطوره برا تنوع و متفاوت به نظر رسیدن، بریم میوه از سیبری و قطب جنوب وارد کنیم بفروشیم؟ روی رقیبامون رو کم کنیم؟ واسه ما رفتن از روی خط استوا میوه جمع کردن آوردن. اگه مردی برو از سیبری میوه جمع کن بیار.

آیا به نظرتون میوه فروشی تجارت موفقی میشه؟ نظرات شما مایه سرافکندگی دشمنان است. بشتابید میوه بخرید، بخورید، ویتامین جذب کنید، قوت بگیرید تا بتونین نظر بدین دو تا.

کارشناسان اقتصاد مقاومتی و شدت جریانی بپرن وسط. دیگه چه نظر کار آفرین و اشتغال زایی به اون ذهن جذابتون می رسه؟ دیگه چه کار کنیم نون توموشی توش باشه به نوا برسیم؟

چطوره بریم یه دفتر شوربا بزنیم برا خودمون؟ نظرتون چیه؟ یه دفتر شوربا هم که بیشتر نداریم تو شهرمون. فعلاً که دست زیاد نیست. یه دفتر شوربا بزنیم و از این و اون به هر بهونه ای شده یه مقدار بگیریم. نفری 400 میلیون هم که بدن کافیه. یه چهار تا کار اداری ناقص هم انجام میدیم محض خالی نبودن عریضه. حواسمون باشه کارا رو ناقص و درهم برهم انجام بدیم. چون اگه درست و کامل انجام بدیم شک می کنن، متوجه میشن دفتر شوربامون اصلی نیست. کاغذ میدیم دست ملت ببرن اینور اونور، امضا بگیرن، آوارگی بکشن، خسته و کلافه به امید اینکه تموم شده باشه برگردن، دوباره بفرستیم برن جاهای دیگه، به این و اون رو بزنن و غرورشون رو بذارن زیر پا، بازم برگردن ... تا شش ماه این کارو انجام بدن ... سر ملت گرم میشه،کله خودمون گرمتر. آخرشم بهشون می گیم: ای داد، دیر جنبیدی، نمیشه، قانون عوض شده، دوباره از نو برو و بیا و دوباره خرج کن و رو بزن به این و اون. حال میده ها. نظر شما چیه؟ بریم دفتر شوربا بزنیم؟ تازه دم درش هم می تونیم یه سمبوسه فروشی، فست فودی، حلوا، حلکه ای چیزی راه بندازیم برا خدمات رسانی خالصانه هر چه بیشتر به ملت، تا مراجعه کننده های گرسنه تلف نشن. خیر خواهی تا چه حد، نیکوکاری تا کجا؟

در دل این بی تفاوتی مخاطبین، آخرش یه پیشنهاد رسید، که بریم یه انجمن خیریه منصفین راه اندازی کنیم، با اهداف والای انسانی، بعد یه اتصالی و آتیش سوزی و قَر و قاطی شدن حسابا و پولا و اینا ... به همین راحتی. اما با تمام احترامی که برا نظردهنده گرامی قائلیم و ازش کمال تشکر رو هم داریم ... نظرش رو بررسی کردیم، به این جمع بندی رسیدیم که ... تکیه برجای بزرگان نتوان زد به گزاف/ مگر اسباب بزرگی همه آماده کنی.

یه پیشنهاد دیگه هم رسید دستمون. یکی از مخاطبا گفته برین گاسپاه بزنین، هر چند وقت یه بار، یا روزی چند بار به بهانه های مختلف بریم سراغ درآمدزایی با استفاده از روش های صد درصد قانونی ممکنی که در اختیارمون قرار داره. دارندگان وسایل نقلیه مختلف خب زیادن، برنامه های متنوعی اوو پیاده بکنی. امکانات خاصی هم که نمیخاد. همه چی این روزا سیار شده. یه جا می ایستی منتظر. همین. یه دست لباس خاص و یه دفترچه یادداشت کفایت می کنه. اینم خوبه ها، نه؟

کار زیاده تو این مملکت، به شرطی که خودت کاری باشی. راه های پول در آوردن تو این مملکت خیلی خیلی زیاده. کافیه دست به کار بشی. کاری باشی، کاری.